تو سفر اربعین امسال یچیزی خیلی زیاد زننده بود،اون هم برای ما شیعه ها.

سر صف غذا،صف ویزا،صف زیارت،صف سرویسای بهداشتی،خلاصه هرچیزی که ادمی رو کمی به انتظار و صبر وا میداره دعوا بود.وای ازون صحنه ای که میبینی دو طرف دعوا همشهری خودت باشنبه ظاهر شعار وحدت میدیم و دم از فرج میزنیم،اما خدا میدونه فقط که باطنا چجور مسلمونایی هستیم.کاش بفهمیم زیارت اون عده که بیشتر مردم رو هل و هول میکنن و بوسه های بیشتری به ضریح میزنن مشکل داره،نه که بهشت رفتنتشون تضمین میشه با این کار،کاش معرفت حسینی پیدا کنیم،خودم،خودم،خودم اول.کاش بفهمیم که همقدم با امام زمانمونیم تو این مسیر.اما غافل از صاحب این زمان

تو یکی مونده به اخرین روز شهریور پرحادثه به دنیا اومدی.

انگار همین دیروز بود که منتظر ویزاهامون بودیم،ده روز تو بهترین نقاط ازین کره خاکی قدم گذاشتیم،انگار همین دیروز بود بیماری لعنتی که بالاخره خودشو نشون داد و تورو زمینگیر کرد،تو اما تسلیم نشدی.

انگار همین دیروز بود که قسمت تو بازم شکست شد و تقدیرت بازم تنهایی.و دوبازه آزمون صبر.صبری که به پایان رسید ولی پایانی غمگینتر از همیشه!درهای زیادی رو بسته دیدیم،نمیدونم شاید چون هیچکدوم درِ توکل تو نبودن.

زمستون با همه ی فرازونشیباش گذشتبهار اما پرحادثه تر از دیروز به انتظار ما نشسته بود.از مهمون نه و بد قلقی که چند وقتی خودشو مهمون جا زده بود یارنگ عوض کردن اونا.حرمتایی که شکسته شد،عقده هایی که به بدترین شکل ممکن خودشونو نشون دادنو تظاهر!این خصلت کثیف تر از کثیف!گاهی دوست داری به گذشته برگردی تا جبران خیلی چیزارو کنی،اما گاهی گذشته هم برات مرهمی نمیشه

شیرین بود اما اینباربا تلخیِ فراوان.

پ.نوشت:همیشه باید مثبت دید!دیدم!!نوشتن رو ولی تلخ برداشتم

حتی تو بهترین لحظات زندگیتم یه حس غریب و دلتنگ سراسر وجودتو فرا میگیره که نمیدونی منشاءش از کجاست

اما این روزهااین دلشوره ها از چیه؟!

چقد بده این حس دشمن شاد شدنهمون دشمنی که آرزوشه سر به تن شیعه نباشهبعضیا ولی چه راحت با این موضوع کنار میان،شاید چون هنوز نفهمیدن از دست دادن یعنی چی

کاش برسه دنیا به دست صاحب اصلیش.

اللهم عجل لولیک الفرج اقا بحق مادرت زهرا(س)